Περιβαλλοντικό πρόγραμμα “οι εξώθυρες μαρτυρούν …..”

Κείμενο από Ελένη Κ. – Ελίνα Μ. : μαθήτριες της Α’ Λυκείου 2017-2018, μέλη της ομάδας του περιβαλλοντικού προγράμματος “οι εξώθυρες μαρτυρούν ……”

Καθώς περνάς μέσα από τα γραφικά στενάκια της Άνω Πόλης ή όταν περπατάς τους μεγάλους δρόμους της Θεσσαλονίκης υπάρχουν πολλά περισσότερα από αυτά που βλέπεις. Υπάρχουν πολλά περισσότερα από τις μονότονες διαδρομές που ακολουθείς κάθε μέρα. Αν για μια στιγμή κοιτάξεις για λίγο γύρω σου, μακριά από ό,τι σε εμποδίζει ,θα δεις αυτό που πραγματικά χαρακτηρίζει τόσο την χώρα μας όσο και εμάς. Άν κοιτάξεις για λίγο γύρω σου, θα ανοίξει μπροστά σου όλος ο πολιτισμός σου, όπως ανοίγεις καθημερινά την πόρτα σου για να μπεις στην ασφάλεια του σπιτιού σου.Μέσα σε αυτό το χάος που ζούμε έχει μπλεχτεί ένα κομμάτι της ιστορίας μας, που συχνά περνάει απαρατήρητο. Ένα κομμάτι που έχει κρυφτεί μέσα στα μουντά, σύγχρονα και παλιά κτήρια, τα οποία έχουν σκεπάσει την ομορφιά της πόλης μας. Μα ποιο είναι αυτό το κομμάτι; Είναι αυτό που χωρίζει το σπίτι μας από τον έξω κόσμο, αυτό που ανοίγει και κλείνει με μία κίνηση όπως μπορεί να ξεχαστεί η ιστορία με μία σκέψη. Οι πόρτες είναι πολλά περισσότερα απ’όσα μπορούμε να αντιληφθούμε. Μέσα από αυτές μπορούμε να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που ζούσαν πριν από εμάς, τους ανθρώπους που ζουν τώρα μαζί μας και για τους ανθρώπους που θα έρθουν μετά, αν προστατέψουμε τις πόρτες, θα δουν και αυτοί τον πολιτισμό που αφήσαμε. Ποιο είναι αυτό το κομμάτι που μας προσφέρει ασφάλεια , που μας δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσουμε το μέλλον και να παρατηρήσουμε το παρελθόν; Αυτό το κομμάτι που με ένα απλό βλέμμα μπορούμε να γνωρίσουμε την αρχιτεκτονική του τότε, να καλλιεργήσουμε του τώρα και να εξασφαλίσουμε του μετά. Γιατί ο χρόνος μένει μέσα στα γραφικά στενάκια και στους μεγάλους δρόμους της Θεσσαλονίκης, γιατί ο χρόνος είμαστε εμείς και εμείς είμαστε οι δημιουργίες μας και οι δημιουργίες αυτές βρίσκονται γύρω μας ,που μόνο αν τις παρατηρήσουμε μπορούμε να τις προστατέψουμε. Κάθε φορά που ανοίγει μία πόρτα ανοίγει μαζί της και η ιστορία , κάθε φορά που κλείνει μία πόρτα , παίρνει μαζί της ό,τι υπήρχε τότε και αφήνει πίσω της ό,τι μπορούμε να δημιουργήσουμε στο τώρα.